Tworzą teatr, mają swój zespół muzyczny, czytają nawet bajki dzieciom z lubelskiego przedszkola. Osadzeni w Areszcie Śledczym mieli szansę wzięcia udziału w programie „Uczenie się przez całe życie”. Osoby związane ze służbą więzienną nie kryją radości z efektów, jakie przyniosły organizowane zajęcia.
– Jest to nowa forma, która przyjęła się wśród więźniów. Służba więzienna chętnie wchodzi we wszystkie projekty, więc jeżeli będzie kontynuacja ze strony Unii Europejskiej i organów zewnętrznych zawsze podejmujemy każde wyzwanie, każdy projekt. Staramy się pozyskać jak najwięcej środków i zapoznać się z nowymi technikami, możliwościami i sposobami oddziaływania na ludzi- mówi pułkownik Jerzy Kopeć, zastępca dyrektora okręgowego służby więziennej w Lublinie.
Jedną z technik wykorzystanych w procesie resocjalizacji jest drama – metoda dzięki której uczestnicy zyskują możliwość wchodzenia w rolę. Niepotrzebne są tutaj zdolności aktorskie. Drama stała się dla więźniów czymś w rodzaju mostu między fikcją a rzeczywistością.
– Rzeczywistością jest ich codzienne życie, to ich doświadczenia, które mają z życia przed celą. A to co jest dla nich fikcją to momenty i miejsca w których mogą zobaczyć jakie mechanizmy zadziałały i spowodowały, że się tutaj znaleźli- tłumaczy Małgorzata Winiarek-Kołucka – prezes Stowarzyszenia Praktyków Dramy STOP-KLATKA.
Program realizowany z pomocą środków z Unii Europejskiej był skierowany do więźniów. To oni zyskali na tym najwięcej. Efektami swojej pracy chętnie dzielą się z bliskimi. O tym co dał im ten projekt mówią Michał i Adam.
– Ogólnie dużą radość z grania a poza tym poczucie bycia potrzebnym. Skazani też chcą przecież pomagać.
Setki godzin zajęć, wspólne wyjazdy i nauka umiejętności pracy w grupie. To wszystko po to, by odmienić życie osadzonych. O tym mówili uczestnicy konferencji podsumowującej ich projekt. Niektóre programy wciąż trwają. Innym jest na przykład Nowa Droga, który pomaga młodym więźniom wkroczyć na rynek pracy.
